Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

ostrzeliwać się

См. также в других словарях:

  • ostrzeliwać się – ostrzelać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} strzelać wielokrotnie z broni palnej do siebie nawzajem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Walczące oddziały ostrzeliwały się przez pół nocy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ostrzelać się — I {{/stl 13}}{{stl 23}}ZOB. {{/stl 23}}{{stl 33}}ostrzeliwać się {{/stl 33}}{{stl 20}} {{/stl 20}} {{stl 20}} {{/stl 20}}ostrzelać się II {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa ostrzelać sięam się, ostrzelać sięa się, ostrzelać sięają się {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • prać się — I – sprać się {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} bić, okładać nawzajem jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chłopcy piorą się pod blokiem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} bić,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • prać — ndk IX, piorę, pierzesz, pierz, prał, prany 1. «usuwać brud z tkanin (bielizny, odzieży itp.) za pomocą wody z dodatkiem środków rozpuszczających brud, np. mydła, proszków, płynów; usuwać zanieczyszczenia z tkanin za pomocą środków chemicznych,… …   Słownik języka polskiego

  • ostrzelać — dk I, ostrzelaćam, ostrzelaćasz, ostrzelaćają, ostrzelaćaj, ostrzelaćał, ostrzelaćany ostrzeliwać ndk VIIIb, ostrzelaćwuję, ostrzelaćwujesz, ostrzelaćwuj, ostrzelaćiwał, ostrzelaćiwany 1. «obrzucić pociskami z broni palnej, wielokrotnie strzelić… …   Słownik języka polskiego

  • obstrzelać — dk I, obstrzelaćam, obstrzelaćasz, obstrzelaćają, obstrzelaćaj, obstrzelaćał, obstrzelaćany obstrzeliwać ndk VIIIa, obstrzelaćwuję, obstrzelaćwujesz, obstrzelaćwuj, obstrzelaćiwał, obstrzelaćiwany 1. → ostrzelać w zn. 1 2. górn. «spowodować… …   Słownik języka polskiego

  • brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą …   Słownik języka polskiego

  • ogień — 1. Coś piecze, pali kogoś jak ogień, żywym ogniem a) «coś jest przyczyną silnego, przejmującego, piekącego bólu»: Pod palcami czułem na policzku i uchu grubą pręgę, która straszliwie bolała i piekła jak ogień. J. Brzechwa, Owoc. b) «ktoś ma… …   Słownik frazeologiczny

  • prażyć — ndk VIb, prażyćżę, prażyćżysz, praż, prażyćżył, prażyćżony 1. «poddawać produkty żywnościowe działaniu wysokiej temperatury; przypiekać» Prażyć mąkę, kaszę, kukurydzę. Prażyć coś na patelni, w garnku. Prażone kartofle. 2. «oddziaływać na kogoś… …   Słownik języka polskiego

  • miasto — n III, Ms. mieście; lm D. miast 1. «duży obszar intensywnie i planowo zabudowany, podlegający odrębnej administracji, będący skupiskiem ludności wykonującej zawody nierolnicze» Miasto stołeczne, prowincjonalne. Miasto fabryczne, handlowe, portowe …   Słownik języka polskiego

  • otwarty — otwartyrci imiesł. bierny czas. otworzyć (p.) otwarty w użyciu przym. 1. «rozległy, obszerny, niczym nie okolony» Otwarte pola, równiny, stepy. Otwarty widok. ∆ Otwarty samochód, powóz itp. «samochód, powóz itp. bez dachu, odkryty, lub z… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»